به نقل از «باشگاه خبرنگاران»

کورنگون دیگر نای نفس کشیدن ندارد + تصاویر

تاریخ انتشار: ۱۸ فروردین ۱۴۰۳ | کد خبر: ۴۰۰۷۰۴۴۱

سنگ نگاره ایلامی نامدار به «کورنگون» واپسین روز‌های زیست خود را سپری می‌کند و در واقع، مرگ زودرس آن را باید اعلام کرد، زیرا دیگر حتی از نزدیک نمی‌توان نگاره‌های آن را دید و بیشتر آن‌ها کامل پاک شده است.

این سنگ نگاره، نخستین بار از سوی «بارون افن هایم» baron opfenheim کشف شد. این یادمان باستانی به عنوان یکی از مهم ترین، کهن‌ترین و بی مانندترین سنگ نگاره‌های ایران راوی صحنه‌ای از تاریخ، فرهنگ، سنت، هویت و مذهب ایران کهن است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

سنگ نگارۀ ایلامی کورنگون با شمارۀ ۲۵۴ در ۳۰ خردادماه ۱۳۱۵ خورشیدی به ثبت ملی رسیده است.

برخی از پژوهشگران و باستان شناسان بر این باورند که ما هیچ نمونه‌ای از این یادمان در میان رودان (بین النهرین) و جهان باستان نداشته ایم و تنها نمونه‌ای که از این نگارکَند وجود داشته در نقش رستم مرودشت بوده که در زمان ساسانیان از میان رفته است. 

کارشناسان نیز از این یادمان با نام کهن‌ترین سنگ نگارۀ دینی ایلامی ایران یاد می‌کنند که دیرینگی بیشتری نسبت به سنگ نگاره‌های ایذه در خوزستان دارد. 

سنگ نگاره کورنگون در باختر (غرب) استان فارس در گذر راه باستانی شوش به پارسه (تخت جمشید) و در منطقۀ رستم مَمَسنی جای گرفته است. این یادمان در برآمدگی کوهی بر فراز یک دره که مُشرِف به رودخانه است، تراشیده شده و به وسیلۀ پلکانی می‌توان به آن دست یافت (این سنگ نگاره در ۱۰ کیلومتری شمال باختری (غربی) شهر باستانی فَهلیان و در کنار رودخانۀ فهلیان قرار دارد). 

 دیرینگی این یادمان نیز به ۲ هزار و ۴۰۰ پیش از میلاد یعنی ۴ هزار و ۴۰۰ سال می‌رسد. 

سیاوش آریا فعال و پژوهشگر تاریخ ایران و میراث فرهنگی در فارس با ارسال عکس‌هایی از سنگ نگاره ایلامی کورنگون برای خبرنگار ما، از مرگ زودرس این سنگ نگاره خبر داد و اظهار کرد: سنگ نگارۀ ایلامی کورنگون، بر اثر گذشت زمان، عوامل طبیعی و محیطی، بی توجهی و محافظت نشدن از سوی برخی از مسئولان و سرپرستان میراث فرهنگی، مرمت و رسیدگی نکردن و بدتر از همه، عوامل انسانی و تعرض قاچاقچیان اموال تاریخی – فرهنگی و کَند و کاو‌های غیرمجاز آن ها، رو به نابودی است.

کورنگون، نخستین و کهن‌ترین سنگ نگاره ایلامی است که یک موضوع مذهبی و صحنه‌ای از بارعام خدایان را به نمایش می‌گذارد، و در جایی به نام کورانگون یا کورانگان تراشیده شده است.

کنشگر میراث فرهنگی در فارس بیان کرد: کارشناسان، سنگ نگارۀ ایلامی «کوُرِنگوُن» در شهر رستم در استان فارس را کهن‌ترین و ارزشمندترین نگارکَندِ (نقش برجسته) ایلامی ایران می‌دانند که از دید پژوهش‌های تاریخی و باستان شناختی از جایگاه ویژه‌ای نزد پژوهشگران برخوردار است و دیرینگی بیش از ۴ هزار ساله دارد.

آریا تصریح کرد: سنگ نگارۀ ایلامی کورِنگون طی یک دهۀ گذشته با مشکلات و چالش‌های زیادی روبرو بوده است.

او ادامه داد: کُنشگران و کارشناسان میراث فرهنگی نیز، همواره دشواری‌ها و چالش‌های پیش روی این یادمان ملی را به مدیران و سرپرستان وزارت خانۀ میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی استان و کشور گوشزد کرده و خواستار رسیدگی و راه درمانی اصولی برای پاسداری، نگهداری و نگاهبانی از آن، با برنامه ریزی‌های درست و موشکافانه، شده اند.

پژوهشگر تاریخ ایران و میراث فرهنگی گفت: چرخ روزگار، سرانجام کار خود را کرد و سرنوشت غم انگیزی برای کهن‌ترین و مهم‌ترین سنگ نگاره ایلامی کشور رقم زد تا بار دیگر بیننده نابودی یکی از ارزشمندترین یادمان‌های تاریخی و ملی کشور باشیم.

دیگر حتی نگاره‌های نقش برجسته کورنگون از نزدیک هم قابل دیدن نیستند

فعال میراث فرهنگی در فارس اضافه کرد: دیگر حتی نگاره‌ها از نزدیک و فاصله چند سانتی متری هم قابل دیدن نیستند و مرگ زودرس آن‌ها فرا رسیده و نسل ما بی گمان باید پاسخگوی آیندگان باشد.

گذشت زمان، رخنه عوامل طبیعی و بدتر از آن عوامل انسانی در یک دهه گذشته، انگیزه‌ای شده تا سنگ نگاره ایلامی کورنگون از چهره روزگار رخت بندد و چه غم انگیز و اندوهبار است از دست دادن یادگاری ملی که بیش از ۴ هزار سال دوام آورد تا به دست نسل ما از میان برود.

 پاسخ آیندگان را چگونه و به چه بهانه‌هایی خواهیم داد. یادمان باشد که روزی تاریخ، همه ما را داوری خواهد کرد و نیاید روزی که شرمنده تاریخ و آیندگان باشیم... .

منبع: باشگاه خبرنگاران

کلیدواژه: سنگ نگاره نقش برجسته یادمان تاریخی یادمان ملی سنگ نگاره ایلامی سنگ نگارۀ ایلامی میراث فرهنگی کهن ترین ترین سنگ نگاره ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۴۰۰۷۰۴۴۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

چرا هیچ وقت یادمان نمی ماند درِ خانه را قفل کرده ایم یا نه؟

دانشمندان یک قدم به درک اینکه چرا بعضی چیزها را به خاطر می سپاریم و برخی دیگر را فراموش می کنیم، نزدیک تر شده اند.

به گزارش روزیاتو، محققان دانشگاه رایس ِ آمریکا دست به پژوهشی زدند که نشان داد ما برخی جنبه های یک تجربه همچون شرایط کلی را به جای جزئیات کوچک تر به خاطر می سپاریم.

به همین دلیل است که احتمال فراموش کردن تجربه های جزئی تر و پیش پا افتاده تری مانند قفل کردن یا نکردن در ِ خانه، بیشتر است.

برای درک بهتر نحوه ی عملکرد حافظه ی انسان، محققان دانشگاه رایس تصاویری را به شرکت کنندگان پژوهش خود نشان دادند.

در این آزمایش حافظه، برخی از تصاویری که برای شرکت کنندگان به نمایش درمی آمدند، تکراری و برخی دیگر جدید بودند.

برخی تصاویر شباهت زیادی به یکدیگر داشتند، اما در برخی دیگر تشخیص تفاوت های آن ها از یکدیگر دشوارتر بود. هدف از نمایش تصاویر مشابه، مختل کردن حافظه با شبیه سازی تجربیات پیش پا افتاده ای بود که روزانه داریم، مانند قفل کردن در ِ خانه.

محققان پی بردند که به یاد ماندنی ترین تصاویر که احتمال به خاطر سپردن آن ها توسط شرکت کنندگان بیشتر بود، تصاویری رنگارنگ با حضور افرادی در عکس بودند. به عبارت دیگر، تصاویری که شلوغ و بی نظم نبودند، فراموش نشدنی تر بودند.

گرچه شرکت کنندگان به یادماندنی ترین تصاویر را به درستی به یاد آورده بودند، اما اثر آن بعد از ۲۴ ساعت از میان رفت. این به ویژه درمورد به یاد آوردن تجربیات مثبت صدق می کرد، امری که نشان داد این دست تجربیات در ابتدا به یاد می مانند، اما بیشتر مستعد فراموش شدن هستند.

گرچه معمولاً تصور این است که احساسات می توانند فرآیند پردازش حافظه را بهبود بخشند، اما انسان ها اغلب جنبه ی اصلی یک تجربه یا به عبارتی دیگر «مخلص کلام» را به یاد می آورند، نه جزئیات اضافی را. به گفته ی محققان، گذشت زمان اغلب این موضوع را تشدید می کند.

برای مثال، اگر سعی کنیم که به خاطر آوریم در سال گذشته چه کارهایی انجام دادیم، احتمالاً کارهای زیاد و مختلفی را به خاطر می آوریم. با این حال، احتمالاً تنها برخی از این خاطرات را با جزئیات زیاد به خاطر می آوریم. ممکن است به یاد بیاوریم که به سفر رفته بودیم، اما احتمالاً یادمان نمی آید که در هر روز ِ سفر چه فعالیت هایی انجام داده بودیم.

نتایج این پژوهش نشان داد محتوای احساسی، مدت زمان گذشته یک تجربه و ویژگی های ادراکی حافظه، همگی در به خاطر آوردن یا نیاوردن جزئیات یک اتفاق تأثیرگذارند.

به گفته ی محققان دانشگاه رایس، این پژوهش نشان داد که تجربیاتی که برای یک شخص فراموش نشدنی هستند، مثل جشن تولد، مرگ عزیزان و غیره، به احتمال زیاد برای یک شخص دیگر هم فراموش نشدنی هستند. این ها اغلب تجربیات مثبت یا منفی هستند.

این محقان می گویند ما اغلب تصور می کنیم که خاطرات احساسی بهتر به خاطر سپرده می شوند، اما در حقیقت این ویژگی های اصلی یک خاطره است که به خاطر سپرده می شود، اما جزئیات آن ممکن است فراموش شوند.

یکی از دلایل اینکه ما نمی توانیم همه ی تجربیات مان را به خاطر آوریم این است که مغز ما ظرفیت محدودی دارد.

به گفته ی محققان، مغز ما احتمالاً نمی تواند هر چه که تجربه می کنیم را به خاطر بسپارد و به همین دلیل مجبور هستیم اندکی از اطلاعاتی که مهم نیستند را به شکل انتخابی فراموش کنیم.

کانال عصر ایران در تلگرام